راز امواج مغناطیسی خورشید چیست؟

معمولاً زمانی که به یک منبع گرما نزدیک‌تر می‌شویم، باید احساس گرمای بیشتری داشته باشیم. با این حال به نظر می‌رسد این موضوع درباره‌ی خورشید صدق نمی‌کند؛ زیرا لایه‌های بیرونی آن از منبع گرمایی در خود سطح خورشید گرم‌تر هستند. ستاره‌شناسان مدت‌ها است که دریافته‌اند امواج مغناطیسی خورشید در حقیقت کانال خروج انرژی از منزلگاه انرژی در قلب خورشید هستند. انرژی قلب خورشید از واکنش گداخت، تولید می‌شود. درک چگونگی حرکت این امواج و پخش شدن آن‌ها درون خورشید از اهمیت بسیار بالایی برای دانشمندان برخوردار است.

در مطالعه‌ی جدیدی که دکتر «دیوید جس» و همکارانش از دانشگاه بلفست انجام داده‌اند، از رصد باکیفیت تلسکوپ خورشیدی دان در نیومکزیکو استفاده شده و این امواج مغناطیسی بررسی شده‌اند. دکتر دیوید جس می‌گوید: «درک حرکات امواج می‌تواند به دانشمندان در درک چرایی گرم‌تر بودن لایه‌های بیرونی خورشید کمک کند. با شکسته شدن نور خورشید به رنگ‌های پایه، توانستیم رفتار عناصر خاص از جدول تناوبی عناصر را در اتمسفر خورشید بررسی کنیم. این عناصر شامل سیلیکون که نزدیک سطح خورشید تشکیل می‌شود، کلسیم و هلیوم که در نواحی دورتر تشکیل می‌شوند، هستند. تغییراتی که در شکل‌گیری این عناصر وجود دارد کمک می‌کند تا بتوانیم سرعت پلاسمای خورشید را کشف کنیم. بازه‌ی زمانی تکامل عناصر باعث شده است که بتوانیم فرکانس امواج خورشید را ثبت کنیم.»

محققین در مراحل بعدی از ابرکامپیوترها برای آنالیز داده‌های به‌دست آمده از مدل‌سازی‌ها استفاده کرده‌اند. آن‌ها دریافته‌اند که فرآیند تقویت امواج را می‌توان به شکل‌گیری یک «تشدیدکننده‌ی صوتی» نسبت داد. این تشدیدکننده‌ی صوتی زمانی شکل می‌گیرد که تغییرات عمده‌ی دمایی بین سطح و لایه‌های بیرونی خورشید مرزهایی ایجاد کند که این مرزها تا حدودی منعکسکننده به حساب می‌آیند و امواج را گیر می‌اندازند و به آن‌ها اجازه می‌دهند تا شدیدتر شوند و قدرت بیشتری پیدا کنند.
این محققین همچنین دریافته‌اند که ضخامت این تشدیدکننده یکی از عوامل مهم در تعیین مشخصات حرکات موجی کشف شده است. دکتر جس می‌گوید: «چیزی که ما کشف کردیم، مانند اتفاقی است که در گیتار آکوستیک رخ می‌دهد و صدای ایجاد شده توسط آن به شکل ناحیه‌ی خالی آن بستگی دارد. این مطالعه می‌تواند درها را به روی راز امواج مغناطیسی اطراف خورشید باز کند.»

نتایج این مطالعه در مجله‌ی Nature Astronomy چاپ شده است.