سخنگویی چند وجهی، نه صرفا نظامی نه صرفا سیاسی

ایران سرنگونی این پرنده متجاوز آمریکایی را پس از دو نوبت اخطار، نشانه هوشیاری نیروهای مسلح و واکنش به موقع نظامی به عملکرد مداخله جویانه آمریکا دانست و ایالات متحده که ابتدا در این باره ابراز تردید کرده بود، سپس مدعی شد که این اقدام در آب‎های بین‎المللی رخ داده و نه در مرز آبی ایران.

چنانچه اخبار پیاپی این روزها را رصد کرده باشید؛ حتما دیده‎اید که این موضوع ابتدا به یک منازعه نظامی بین دو کشور بدل شد. ترامپ همچون همیشه شروع به شاخ و شانه کشیدن‎های تهدید آمیز علیه ایران در توئیتر کرد و در این سوی مرزها، مقامات نظامی ایران –سردار حاجی‎زاده فرمانده هوافضای سپاه پاسداران – هم برای آنکه تهدیدهای او درباره حمله به ایران را بی پاسخ نگذاشته باشند، اعلام کردند که نه تنها پهپاد، که حتی هواپیمای P-8 آمریکا که با ٣٥ سرنشین همزمان با پهپاد جاسوس در تنگه هرمز مشغول پرواز بود را هم می‎توانستند سرنگون کنند، اما این کار را نکردند.

چیزی نگذشت که احتمال آغاز جنگ آمریکا با ایران به صدر تحلیل رسانه‎های بین‎المللی بدل شد و هر کسی از ظن خود، بر کوره آن دمید!

در حالیکه تمامی این جنگ و جدل‎های لفظی صرفا بر سر یک مختصات جغرافیایی بود که به سادگی می‎شد آن را اثبات کرد. جمهوری اسلامی ایران نه تنها در بعد نظامی –همچون نشست خبری سردار حاجی‎زاده- بلکه در بعد دیپلماتیک –توئیت ظریف- مختصات دقیق سرنگونی این پهپاد جاسوس را اعلام کرد. اما منابع آمریکایی در این باره سکوت کرده و تنها تصویری در فاکس نیوز منتشر شد که مختصات مخدوشی را نشان می‎داد. اثبات اینکه کدام یک از دو کشور درست می‎گویند پیش از آنکه در شکواییه ایران به سازمان ملل، مورد بحث و بررسی قرار گیرد؛ از سوی یک مرجع متخصص نیز قابل بررسی بود. اقدام به موقع سازمان نقشه برداری کشور و محاسبه این دو مختصات و مهر تاییدی که بر سرنگونی پهپاد آمریکایی در مرزهای آبی کشور زد؛ در همین راستا صورت گرفت.

این بار به جای یک چهره نظامی، یک سازمان فنی و تخصصی وارد عمل شد و نقش سخنگویی نظام را بر عهده گرفت. این موضع گیری تخصصی اگر نگوییم آبی بر آتش منازعات دیپلماتیک دو کشور ریخت ولی دست کم اثبات حقانیت ایران در محافل بین المللی را باورپذیرتر کرد. در حالیکه هوشیاری نظامی ایران مستمسکی برای مظلوم نمایی‎های واشنگتن شده بود تا بار دیگر ایران را در عرصه بین الملل «متخاصم» جلوه دهد؛ یک موضع گیری تخصصی با علم مهندسی نقشه برداری، توانست نقشه‎های آنان را تا حد مطلوبی بر آب کند.

فارغ از اینکه سرنگونی پهپاد جاسوس چه تبعاتی برای آمریکا و اسرائیل و حتی همسایگان عرب ایران دارد که چگونه زین پس حساب کار دستشان بیاید و ماست‎هایشان را کیسه کنند؛ توجه به همگرایی نظامی-سیاسی-تخصصی نهادها و دستگاه‎های مختلف در این عرصه نیز حائز اهمیت است. نفس اینکه «سخنگویی چندوجهی» و نه صرفا سیاسی و نظامی، چقدر می‎تواند در نمایاندن چهره‎ای صلح جو از ایران در عرصه بین الملل موفق باشد را نه تنها در این مورد بلکه در دیگر عرصه‎های تقابل و تعامل با جهان نیز می‎توان بکار بست.