شرط بقا در جنگ اقتصادی

اتخاذ این گونه تصمیمات اشتباه و ربط آن به تحریم از سوی بعضی افراد کارنابلد ما را یاد پدیده ای به نام «داروینیسم» می اندازد. «داروینیسم» که اولین بار توسط جوزف فیشر در سال 1877 مطرح شد به معنی این است که افراد کارنابلد جای افراد شایسته را در امور کشور به دست گیرند. وقتی این اتفاق می افتد به یقین شاهد وقوع تصمیماتی هستیم که بدون کار کارشناسی و به دور از مبانی اصولی علم اقتصاد به کار گرفته می شود. این اتفاق ممکن است در سیاست کشور نیز بیفتد. اظهار نظرهای نابجایی که ممکن است در شرایط سخت تحریمی بهانه به دست دشمن بدهد.
طی ماه های اخیر و خصوصا پس از لغو برجام توسط ترامپ شاهد نوسانات شدید اقتصادی در کشور هستیم نوساناتی که اگر بخواهیم تمامی آن را به ترامپ و تحریم نسبت دهیم نه منطقی است نه در علم اقتصاد جای دارد.
نمونه بارز و کوچک این تصمیمات که در زندگی اکثر مردم کاملا قابل لمس و مشاهده است نحوه مدیریت در بازار پیاز و سیب زمینی است! ربط نوسانات اخیر بازار ارز به تحریم شاید کمی قابل هضم تر باشد که صدالبته در این بازار هم به دلیل به کارگیری سیاست های اشتباه ربط آن به تحریم به دور از انصاف و منطق است اما وجود نوسان در بازار پیاز و سیب زمینی جای تامل دارد. محصولی که در داخل تولید می شود و باید نیاز کشور را مرتفع سازد سر از کشورهای دیگر در می آورد. یعنی آقایان در طول این همه سال مدیریت اجرایی کشور از برقراری توازن و تامین کوچکترین نیاز اولیه مردم عاجز هستند و نمی توانند صادرات و واردات را به نحوی مدیریت کنند که پیاز هم بر سر سفره های مردم قدرت نمایی نکند! اینجاست که پای موضوع «داروینیسم» به اقتصاد کشور ما باز می شود و بیانگر این مهم است که ضعفی آشکار در بدنه تصمیم گیری کشور وجود دارد. وقتی ما از برقراری توازن در محصولی که به دست خودمان تولید می شود عاجزیم چه گونه می خواهیم در شرایط جنگ اقتصادی به مصاف دشمن برویم.
به نظر بهتر است که دولتمردان کمی از خواب غفلت بیدار شده و اجازه ندهند افراد صاحب نفوذ و ناکارآ جای افراد شایسته را در راس هرم مدیریتی و مراکز تصمیم ساز کشور بگیرند. ما وقتی از عهده تنظیم بازار پیاز برنمی آئیم چگونه می توانیم شر دلار را از سر اقتصاد کشور کوتاه کنیم.