نیمه پنهان بناهای تاریخی

یکی از دو اسکلتی که از‌ سال ١٢٣١ شمسی در ساختمان دارالفنون جهت آموزش دانشجویان پزشکی نگهداری می‌شدند، متعلق بود به شاعری آوانگارد که به دستور شاه سه روز و سه شب تا گردن توی پهنِ اسب‌های دربار دفن شده بود و همانجا هم جان داده بود.

ناصرالدین‌شاه اصرار زیادی داشت که رعیت جماعت نتوانند پا به دارالفنون بگذارند و برای همین کلاس‌ها پر شدند از ژن‌های خوب و مرغوب و تپل‌مپل که همه‌شان هم از حجره نگهداری اسکلت‌ها می‌ترسیدند و بین‌شان شایع شده بود که روح شاعر، غروب‌های جمعه می‌رود توی جلد اسکلتش و راه می‌افتد توی حیاط و تلقتولوقکنان بلندبلند آواز می‌خواند که: «من یه پرندهم، آرزو دارم تو باغم باشی.» به همین دلیل کلاس‌های فوق‌العاده استادها در روز جمعه همیشه خالی می‌ماند و فراشباشی اجاره‌شان می‌داد به مسافران.
در زمان تخریب ساختمان در ‌سال ١٣٠٨ برای احداث ساختمان فعلی، اسکلت شاعر توسط افراد ناشناش ربوده شد و سال‌ها خبری ازش نبود تا اینکه با پیگیری‌های فراوان یکی ازنوادگانِ میرزا قاسمخانِ مراقب‌باشی، مشخص شد در دهه ٦٠ شمسی فروخته شده به شبکه کودک و نوجوان صداوسیما و مشغول بازیگری در چند اپیزود از برنامه ترسناکی به نام چاق و لاغر است.
با تلاش جمعی از مسئولانِ سوررئالِ وقت، اسکلت به ساختمان دارالفنون برگردانده شد و اواخر دهه ٩٠ توسط یکی از طرفدارانِ مکتب‌ هایزنبرگ در آزمایشگاه شیمی توی وانِ اسید حل شد و رفت پی کارش.
میرزا قاسم‌خان مراقب‌باشی: اولین آفتابه‌دار مسجد شاه، مبدع آفتابه‌های ضد سرقت، نویسنده کتاب پرفروش «زاویه الآفتابه المطلوبه»

جابر حسین‌زاده